| Historia Kuroko |
|
Gdy Kuroko zaczął uczęszczać do Gimnazjum Teikō, wstąpił do tamtejszej
drużyny koszykarskiej, jednak z powodu słabych umiejętności został
przydzielony do trzeciego składu. Po treningu, Tetsuya zostawał dłużej
na sali gimnastycznej, aby poprawić swoje umiejętności. Jego koledzy z
drużyny nie zauważyli go tam, dlatego uważali, że dźwięki odbijanej
piłki to sprawka ducha. Trwało to do czasu, gdy zauważył go tam Aomine
i wtedy Kuroko się mu przedstawił. Szybko się zaprzyjaźnili, ćwiczyli
razem, a jeden drugiego darzył ogromnym szacunkiem. Kuroko w stroju drużyny Teikō Kiedy Kuroko oznajmił mu, że chce opuścić drużynę na jeden dzień, Daiki go powstrzymał i powiedział, że bardzo podziwia miłość Tetsuyi do koszykówki. Jeszcze wtedy zawodnicy z pierwszego składu: Akashi, Midorima i Murasakibara (Kise wtedy jeszcze nie należał do zespołu) nie zwracali zbytnio na niego uwagi. Kuroko i Aomine Później Akashi odkrył niezwykłą zdolność Kuroko do znikania z pola widzenia, czy niezwracania na siebie uwagi. Ostatecznie Tetsuya dostał szanse w jednym meczu i wtedy został zaakceptowany jako świetny podający. Podczas tego meczu Kuroko po raz pierwszy odkrył u siebie zdolność do zmyłek i niewidzialnych podań. Stał się częścią zespołu, który był później nazywany Pokoleniem Cudów. W drugim roku został osobistym instruktorem Kise, który wciąż był żółtodziobem. Zaprzyjaźnili się gdy grali w jednym meczu. W czasie pobytu w drużynie Teikō miał na koszulce numer 15. W tym czasie poznał również Momoi dając jej patyk od loda z napisem "zwycięzca", wtedy dziewczyna się w nim zakochała. Aomine oddala się od Kuroko Na drugim roku Kuroko był świadkiem przebudzenia się Aomine. Podczas gdy reszta Pokolenia Cudów miała zdolności nieco ponad średniej, Daiki zaczął postępować agresywnie. W rezultacie stał się silnym zawodnikiem i nie mógł znaleźć godnego siebie rywala, dlatego przestał uczęszczać na treningi. Wtedy Tetsuya zmotywował go do dalszych ćwiczeń i obiecał, że w końcu znajdzie godnego siebie przeciwnika. Aomine powrócił do ćwiczeń, ale szybko odkrył, że grając na poważnie niszczy ducha walki przeciwników. Wtedy Daiki oznajmił Kuroko, że jedyną osobą która może go pokonać jest on sam. Od tego momentu ich przyjaźń zaczęła się rozpadać. Załamanie Kuroko w gimnazjum Na trzecim roku Tetsuya zaczął wątpić w drużynę, a po finale ostatniego turnieju opuścił drużynę i zniknął. Kuroko znienawidził wtedy koszykówkę, jednak nie jest w pełni wyjaśnione dlaczego. Możliwe, że Kuroko znienawidził koszykówkę, ponieważ zasada Kiseki no Sedai (Pokolenia Cudów), mówiąca o tym, że liczy się tylko zwycięstwo, była według niego niewłaściwa. Przez to wydawało się mu iż członkowie drużyny, dla których liczyło się tylko zwycięstwo, a niegra zespołowa, zaczęli rozwijać swoje umiejętności, zostawiając Tetsuye za sobą. Oprócz tego, na Mistrzostwach w trzeciej klasie Kuroko został kontuziowany. Przez to nie mogł zagrać przeciwko swojemu najlepszemu przyjacielowi, z którym grał kiedyś w koszykówkę, i któremu obiecał wspólny oficjalny mecz. Poprosił więc Akashiego o to, by drużyna dała z siebie wszystko podczas tego meczu. Niestety drużyna nie wzięła tej rozgrywki na poważnie. Zrobili grę, która polegała na tym, aby zakończyć mecz wynikiem, w którym będą same jedynki. Mecz zakończył się wynikiem 11:111 dla gimnazjum Teiko. Przyjaciel Tetsu - Ogiwara - załamał się i ogłosił, że rzuca koszykówkę. Kuroko nie mogąc się z tym pogodzić poszedł w jego ślady. Potem jednak postanowił, że udowodni Pokoleniu Cudów, że ich koszykówka jest niewłaściwa i wrócił do gry. |